|
Błogosławieństwa Bożego we wszelakich poczynaniach w nowym, 2006 roku życzy Czytelnikom Głosu Tymbarku redakcja ze "ZBIORU PIEŚNI KOŚCIOŁA BOŻEGO NA KAŻDY DZIEŃ" - wydanego w 1845 w Bochni. Pastorałka pamięta czasy Słowackiego i Mickiewicza. Zachowano oryginalną pisownię: 1. Do nóg Twoich się zbliżamy, upadamy, Jezu w tym żłóbeczku złożon na sianeczku, byś nas raczył błogosławić. Przy tem od szkody wybawić, w trzodzie owieczki. 2. A mój miły wziąwszy Franek obarzanek, Stach masła garnuszek, Kuba worek gruszek, Niesie Panu po kolędzie. Jeśli tego mało będzie, Przydam jabłuszek. 3. Mazur mówi hojże moja do oboja, I do piscałecki, dła tej Dziecinecki, Zagram ze mu wdzięcznie miło. By się z nami uciesyło, To Paniątecko. 4. Rusin każe hałyłuja, pomyłuja, Odnych zakłykaty, drugich poprachaty, By wsi chutko prychodyly, Knysze perochy znosiły, Pany dawały. 5. Moskalowi gdy znać dano, nakazano, kak stupaj bąjtuszka rodytsia dytiuszka, Drugich braty zakłykaty, Sołdat braty popłachaty, Stupaj do Betleem. 6. Litwin z łasa jak kiełbasa hasa, hasa, Przyprawia boćwinę, karmiąc tę dziecinę, A kołuchę kraje palcen, Kadiuch stawia razem z smalcem, Wiotalis kiemptas. 7. Węgrzyn kusy z olejkami, zkrepelkami, Do szopy przybywa , w toż głosu dobywa, Legem, legem malatana, Sem prynosim tu dla Pana, Sdrefe olejki. 8. Niemiec bieży, marsz w te tropy, do tej szopy, Ach! ach! mein Kindel, m sehr grossen Winter, lst gebohren ausserkohren, in der Krippe nicht erforen, In Betleem Stall. 9. Holenderczyk gdy przybywa, z sobą wzywa, Pobliższe Narody, do szopy w zawody, Angielczyka i Duńczyka, Kicinenich, wart ein wennig Tuch und Gold ist da. 10. Włoch z daleka nadskakuje, wykrzykuje, Doviod seniore nostro grand amore, Aportasto urn bel-piasto, Delimoni macaroni Siderlata efretata Combellini biszkoktyni, Perijod bambini. 11. Hiszpan słucha, w Niebo dmucha, koło ucha, Pyta czy w Madrycie, narodzone dziecię, Valga dies, sener miges, Tele geros Kawalerus Sicero meciu. 12 Francuza choć nie proszono, obaczono, Mondiu co się dzieje? w Betlejem jaśnieje, Nostro damo Paniąteczko, Witam twego Jezuseczko, Major Bondiu. 13. Cygan bieży z dary swemi za drugiemi, Furdyt sołonynka, dla bozocha Synka, Gziasz pryndy dzia kulina, Pereskoczyt i dolina. Do Betleem. 14. Także żydom nakazano, i znać dano, By Pana, witali, do Szopy biegali, Pokłon Panu oddawali. Messyasza, wyznawali winnym ukłonem. 15. Zydzi mowią: z kąd Messyasz? to Pan nie nasz, nie tak win przychodzi, jak w Bublii chodzi, My go czekamy wielkiego, Wy go macie maleńkiego, Winder dzieciątko. 16. Łacinnik spieszy hukając i śpiewając: Verbum Caro factum, nobis Coelo datum, Atque gent confitenti. Et in Terra permanenti. Salus aeterna. 17. Przyjmijże nas za twe sługi, na wiek długi, jako twych poddanych, Jezu tobie danych, przyjmijże i to co dajemy. Bo się więcej nie możemy, Czem ci przysłużyć. Pastorałkę publikujemy dzięki uprzejmości Państwa Zofii i Pawła Leśniaków z Tymbarku.
Janina Juszczak urodziła się 26 października 1927 roku w Rupniowie. Od najmłodszych lat, aż do ostatnich dni swego życia była bardzo związana z Tymbarkiem. Tu bowiem kończyła szkołę podstawową, ze stacji Tymbark dojeżdżała do szkoły średniej, a w okresie okupacji działała pod pseudonimem "Nina" w Ruchu Oporu na terenach tymbarskich. Po zakończeniu działań wojennych i zdaniu matury wyjechała do Krakowa, gdzie studiowała na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończyła go z tytułem magistra. Po otrzymaniu dyplomu zatrudniła się w dziale kontroli Izby Skarbowej w Krakowie, gdzie pracowała do emerytury. Poza pracą zawodową działała aktywnie w różnych stowarzyszeniach, m.in. w Światowym Stowarzyszeniu Armii Krajowej - Oddziała Kraków, w którym pełniła funkcję sekretarza, w Związku Inwalidów Wojennych - Oddział Kraków-Nowa Huta. Współpracowała także ze Związkiem Harcerstwa Polskiego, wygłaszając na zbiórkach drużyn, czy innych harcerskich imprezach pogadanki, nawiązujące treścią do wychowania patriotycznego, do okresu okupacji i działalności młodzieży w Ruchu Oporu. Uczuciowo bardzo związana z Tymbarkiem, który odwiedzała przy każdej sposobności. Była sympatyczką Towarzystwa Miłośników Tymbarku, stałą czytelniczką "Głosu Tymbarku" oraz w miarę swych emerytalnych możliwości - sponsorem tegoż pisma. W stosunku do innych zawsze wykazywała takt i życzliwość, starając się pomóc każdemu, kto tej pomocy potrzebował. W zmarłej tracimy więc nie tylko sympatyka TMT i czytelnika GT lecz przede wszystkim prawdziwego człowieka i patriotę. Z uczuciem żalu mówimy: Pokój Twej duszy - żyj zawsze w naszej pamięci! Redakcja GT
Władysław Ryś Przełomem Łososiny z majowej dzieży kipi pyzate ciasto buczyny kwiatem korczyny ukraszone spływa zboczami do rzeki nicuje się w marszczeniach nurtu samotny czarny bocian ze stoickim spokojem radzi sobie w tym koktajlu błękitu i bieli z zielenią natłok barw refleksów i myśli skłębionych w pięćdziesiąt lat po maturze ledwie się zmieścił przełomem przełomu nie będzie tak mi dobrze Limanowa - Tarnów, 14. 05. 2005 roku.
 |